Sypialnia 4

Starając się wyrównać oddech, delikatnie wtuliła się w jego ramiona, odwzajemniając delikatne pocałunki. Przyjemne ciepło wciąż krążyło po jej ciele, a kiedy usłyszała jego słowa poczuła jak jej serce znów zaczyna bić szaleńczo.
- Tak się składa Aaronie... - zaczęła, przejeżdżając opuszkiem kciuka po jego ciepłych ustach. - Że ja też cię kocham. Jesteś moim ideałem i nie chcę nikogo innego... - przygryzła lekko dolną wargę, spoglądając mu w oczy. - Byłeś wspaniały, kochanie. Już zapomniałam jak to smakuje..

Moment, w którym wtuliła się w jego ramiona był dla niego chwilą krótkiej rozkoszy. Jej drobne i kruche ciało, było tak delikatne, że po jego ciele ponownie przebiegł przyjemny dreszczyk.
Spoglądając jej w oczy z czułością, uśmiechnął się subtelnie całując ją w czubek małego noska.
- Bardzo cieszę się, że ci się podobało i z pewnością nie pozwolę ci zapomnieć tego smaku kochanie - zamruczał, gładząc kciukiem jej policzek. - Musimy tylko wymienić łóżko... poza tym... - zaśmiał się pod nosem. Przez chwilę milczał wpatrując się w jej twarz i ciągle wodząc opuszką kciuka po jej policzku. - Zdaje się... że ja również odnalazłem w końcu sens życia i powód by żyć. Uczyniłaś rzecz, którą uważałem, za niemożliwą do osiągnięcia...

Uśmiechnęła się delikatnie, wciąż wpatrując się w jego oczy. Były piękne i przyciągały swoją głębią.
- Widocznie jestem zdolna z rzeczy niemożliwych... - przejechała dłonią po jego szorstkim policzku. - O czym do tej pory nie miałam pojęcia... Kocham cię jak szalona... - zamruczała, ponownie wpijając się w jego usta.

Odwzajemniając pocałunek, zaśmiał się pod nosem. Była delikatna i krucha, mógł nie wychodzić z łóżka, ale mieli jeszcze inne plany.
- Kochanie... - zamruczał. - Chyba już jest po ceremonii, ale nie mniej jednak chyba powinniśmy pójść na to wesele. Znając moją rodzinę zaraz zaczną snuć domysły - dodał, ponownie gładząc jej miękkie włosy.

Przytaknęła z cichym westchnieniem, gdyż nie miała ochoty w ogóle stąd wychodzić.
- Skoro obiecałam, że z tobą pójdę, to chyba nie mam wyjścia prawda? - uśmiechnęła się nieznacznie. - No, dobrze skarbie, więc chodźmy się przygotować... - mruknęła, całując go w policzek, po czym wysunęła się wolno z jego objęć i wstała z łóżka, ruszając do łazienki.

Z uśmiechem na twarzy przyglądał się jej jak wychodzi. Po chwili sam wolno podniósł się z łóżka i zaczął wciągać na siebie koszulę. Cały czas myślał o tym co się stało. Zerknął na roztrzaskany zatylnik i zaśmiał się raz jeszcze, po czym skierował się wolnym krokiem za Rheną do łazienki.
- Jeśli nie masz ochoty iść na to wesele możemy nie iść... coś się wymyśli - odparł, wolno zapinając guziki.

Rhena usiadła na brzegu wanny i niespiesznie rozczesywała włosy, spoglądając na Aarona, który wszedł do łazienki.
- Kochanie, cała twoja rodzina tam będzie, może jednak zajrzymy na chwilę? Zapewne będą snuć domysły, tak jak powiedziałeś i choć nie chce mi się iść po takim... upojnym wieczorze, to nie chcę również cię zatrzymywać. Myślę, że dobrze by było gdybyś się tam zjawił, a ja... - wstała, odkładając szczotkę na blat. - Ja będę ci towarzyszyć i ładnie wyglądać - dodała, przygryzając wargę.

Aaron uśmiechnął się ciepło, podchodząc bliżej Rheny. Delikatnie wplótł palce w jej gęste włosy, spoglądając jej głęboko w oczy.
- Jesteś piękna... więc pięknie będziesz się prezentować - odparł, pochylając się tuż nad jej twarzą. - Jesteś moją słodką różyczką - dodał, delikatnie całując jej karminowe usta. - Nie traćmy więc czasu.

Odwzajemniła pocałunek i z uśmiechem przytaknęła na jego słowa. Przy nim czuła się piękna, wyjątkowa i również o wiele pewniejsza siebie. Klepnęła Aarona w pośladek, po czym wyszła z łazienki i sięgnęła po swoją bieliznę i pończochy, a kiedy je ubrała, zabrała się za sukienkę. W zamyśleniu wciągnęła na siebie czerwoną kieckę, zastanawiając się nad tym, co działo się jeszcze kilka chwil temu. Nie żałowała ani jednej sekundy. Z uśmiechem przejrzała się w lustrze, zadowolona ze swojego wyglądu. Pozostało już tylko znaleźć buty, które leżały w jakimś kącie.