by Selene Pią Sty 02, 2015 3:46 amKALONA - DEMON
Spis treści:
1: Historia rasy.
2: Wygląd rasy.
3: Charakter rasy.
4: Mocne strony rasy.
5: Słabe strony rasy.
6: Znaki szczególne rasy.
7: Umiejętności charakterysyczne rasy.
8: Stosunek rasy do innych ras.
9: Wskazówki do ogrywania.
1: Historia rasy.
Kalona, jest postacią, której wieku nie sposób określić. Jego obecność wśród ludzkiego bytu, sięga zamierzchłych czasów i nikt tak naprawdę, nie jest w stanie jasno określić czasów, w których zjawił się na ziemskim padole.
Wiadomo jest jednak, że kiedyś, był aniołem, walczącym po stronie światła, i że ma brata bliźniaka - Ereba, z którym wiązały go niezbyt dobrze układające się relacje. Otóż Kalona, zakochał się w pięknej bogini Nyx, jednak ona była mu nieprzychylna. Lubiła go, lecz nie była wstanie darzyć go takim samym uczuciem, jak on darzył ją, gdyż jej przychylność i serce od zawsze, należały do jego brata. Kalona nie mógł pogodzić się z jej decyzją, był zazdrosny i często popadał w konflikty z bratem.
Nadszedł dzień, kiedy konflikt między nim, a bratem urósł do tak wielkich rozmiarów, że doszło pomiędzy nimi do walki. Rozgniewana Nyx, mająca dość awantur ze swojego powodu, strąciła Kalonę z niebios, zamykając jednocześnie drogę powrotną do domu i czyniąc go tym samym demonem.
Zrozpaczony, przemierzał lądy i oceany siejąc za sobą strach, śmierć i spustoszenie. Mordował, gwałcił, zabijał dla zabawy, palił miasta i wioski, a tym samym nie było na świecie nikogo, kto potrafiłby go powstrzymać. Przez wieki, jakie spędził w samo degradacji i rozpaczy, wyzbył się dobra, jakichkolwiek ludzkich uczuć, znienawidził siebie samego i cały świat, na który został strącony. Jego złote oczy i skrzydła, z czasem zmieniły kolor na czarny, a o fakcie, że tli się w nim iskierka dawnego dobra, świadczył fakt, iż gdy tylko posłużył się dobrem, jego oczy na powrót przybierały ciepły, złoty kolor.
Wiele ludzkich ras i plemion, szukało sposobu, by Kalona wyniósł się z ich ziem i już nigdy nie powracał. Siał zgorszenie i zostawiał po sobie samych synów, którzy zabijali swe matki podczas porodu, a sami wyrastali na złych i podłych nikczemników, którzy nieustannie brali przykład z ojca i tak jak on, z czasem zaczynali krzywdzić niewinne istoty, gwałcić i mordować. Jedno z Czirokezkich plemion, parające się ogromną magią, znalazło sposób, by na wiele wieków unicestwić demona i ukarać go za wszelkie wyrządzone zło, jakie uczynił. Dowiedzieli się, że ów demon, strącony z niebios, na ziemi utracił część swych dawnych mocy. Więc skoro im ów osobnik był bliżej ziemi, tym bardziej słabł. Podstępem zwabili go w pułapkę i uwięzili głęboko pod ziemią, odbierając mu siłę, zdolność do używania magii i resztki honoru, jakie mu zostały. Przez wieki tkwił w swym własnym więzieniu, marząc by ktoś uwolnił go z podziemi. To jak bardzo cierpiał, było jego własnym życiowym doświadczeniem, nikt i nic nie było w stanie go zrozumieć oraz ulżyć mu w mękach, aż do czasu, gdy jego historię zaczęła studiować Neferet, która ogłosiła się królową Tsi Sgili i zaczęła rządzić ową krainą. Potrzebując wsparcia w podbijaniu kolejnych krain, odnalazła i uwolniła Kalonę, czyniąc go tym samym swoim poddanym. Przez kolejne wieki, służył jej, znosił z pokorą to, czym go uczyniła, zadowalał ją na wszelkie możliwe sposoby i z każdym dniem nienawidził coraz bardziej. W głowie układał plan, jak uciec od królowej i zacząć swoje życie od nowa.
Po wielu latach, w końcu ucieka, zostawiając za sobą wszystko, co do tej pory osiągnął. Przez wiele dni i nocy, bez wytchnienia leciał przed siebie, po raz pierwszy od wielu lat czując się naprawdę wolnym. Chłodny wiatr suszył jego łzy i rozwiewał jego długie włosy.
Osiadł na ogromnej wyspie, która leżała po środku oceanu. Lud na niej był dziki, a widząc skrzydlatego człowieka, uznali go za cud i obdarzyli ogromną miłością oraz szacunkiem. Nauczył ich wszystkiego, od rzemiosła po tkactwo i uprawę roli, pokazał im magię i uczynił z nich lud sobie oddany. W miarę upływu czasu, ów wyspa stała się siódmym cudem świata… Atlantyda… Zaczęła zbyt mocno przyciągać obcych z różnych stron świata. Zbyt mocno budzić zainteresowanie i zbytnią ciekawość samym przedwiecznym demonem, który wolał zostawać w ukryciu i nie dzielić się z nikim swoimi osiągnięciami. Jedynymi osobnikami, które przyjmował do swojego królestwa byli jego synowie, którzy pomagali mu w utrzymywaniu porządku na lądzie. Poirytowany, ciągłymi odwiedzinami i spiskowaniem, otoczył wyspę magią i na wiele lat zatopił swój azyl w morskich odmętach, od czasu do czasu, wynurzając się, by jego wierny i oddany lud, mógł zaczerpnąć promieni słonecznych i odetchnąć Świerzym powietrzem. Atlantyda lub Atlantyka, odkąd uznano ją za pochłoniętą przez ocean, do dziś ma swoich zwolenników jak i przeciwników, którzy twierdzą, że była i jest tylko ludzkim wytworem wyobraźni.
2: Wygląd rasy.
Kalona należy do gatunku demonów. Jest przedwiecznym upadłym aniołem, najsilniejszym i niezwyciężonym dającym początek młodym demonom, swym synom, zwanych również prześmiewcami.
Jest bardzo wysokim mężczyzną, mierzącym przeszło dwa i pół metra wzrostu. Ma szczupłą budową ciała, jednak jego sylwetka jest wręcz idealnie wyrzeźbiona. Ma gladiatyczną budowę ciała, szerokie ramiona i wąskie biodra. Rysy twarzy są równie piękne jak i jego ciało. Idealne, bez skazy, a swą urodą dorównuje aniołom.
Jego włosy są czarne, lekko falowane, sięgają do ramion, są gładkie i lśniące, a cechą szczególną i mocno charakterystyczną są jego skrzydła, które jedynie u niego, służą nie tylko do wzbijania się w powietrze, lecz są także bronią i spełniają rolę tarczy obronnej. Ich powierzchnię pokrywają czarne i lśniące pióra, które są rozkosznie miękkie, gdy się je dotyka, jednak w chwili zagrożenia, zmieniają swój kolor na ciemno stalowy, stają się twarde niczym najtwardszy metal, tworząc niepokonany pancerz, w którym Przedwieczny, może się skryć i odbić rykoszetem wszelkie pociski, jakie w niego wymierzono, jak również jeden ich dotyk, może pozbawić rywala głowy lub ciężko ranić. Na idealnych rysach twarzy, widnieją równe dość szerokie brwi, idealnie prosty i zgrabny nos, wąskie usta o odcieniu karminowym i duże oczy, osłonięte wachlarzem grubych i gęstych rzęs. Jego tęczówki są czarne i na próżno, szukać w nich źrenic. Jak każde oczy, są zwierciadłem duszy, nawet u osobników, którzy twierdzą, iż jej nie posiadają. Otóż, gdy przedwieczny, użyje dobrej, białej magii, pomagając komuś, ich kolor zmienia się w paletę mieniących się złotem barw, a jego spojrzenie zdaje się ogrzewać przyjemnym ciepłem wszystko wokół.
Ma przyjemny, melodyjny ton głosu i zniewalający uśmiech, którym potrafi wzbudzić ogromne zaufanie i zauroczyć kobietę w ciągu jednej sekundy.
Kalona posiada zdolność chowania skrzydeł i wysuwania ich w dowolnym dla siebie czasie, ich rozpiętość jest trudna do określenia, jednak, gdy stoi ich końce sięgają ziemi, wiadomo też, że są bardzo szerokie, a ruch powietrza, jaki sobą wzniecają, mógłby przewrócić i przesunąć niemal każdą istotę, stąpającą po Atlantydzie.
Kolor jego skóry ma odcień kości słoniowej. Jest gładka, delikatna i miękka, nie znajdziesz na niej znamion, przebarwień i blizn, jest nieskazitelna i wiecznie młoda.
Ubiór demona na przestrzeni wieków nie wiele się zmienił. Zwykle były to jedynie spodnie, gdyż jakiekolwiek wierzchnie ubranie, było mu niepotrzebne, ze względy na skrzydła. Teraz, częściej można dostrzec go w garniturze, lub nawet sportowym ubraniu, czy ubraniu bardziej na luzie, które zaczął sobie niezwykle cenić.
3: Charakter rasy.
Kiedyś anioł: dobry, jasny, prawy, uczciwy, miłosierny, litościwy, kierujący się etyką, moralnością i sprawiedliwością, a z dnia na dzień, stał się odtrąconym i zniżonym do rangi demona, upadłym. Przez wieki, skrywana w sercu nienawiść i rozpacz uczyniły go mordercą, pełnym pogardy i bezduszności. Bez zastanowienia zaczął mordować, niszczyć wszystko, co napotkał na swej drodze, brać wszystko to, na co miał ochotę, gwałcić i grabić. Wyzbył się ludzkich odruchów, uczuć jak i z czasem celowo, zaczął je z siebie wyrzucać. Pogrążony w tęsknocie i żalu, który zawładną jego sercem, w jego duszy zrodziła się nienawiść do świata, w który siłą został wepchnięty jak i do istot, który go zamieszkiwały. Chcąc urozmaicić życie sobie i utrudnić je mieszkańcom ziemi, stworzył poprzez magię, wiele gatunków dziwnych istot, które powołane do życia, wyszły na świat niczym z puszki Pandory, niszcząc spokojne życie ziemskiemu gatunkowi. Z uśmiechem na ustach, przyglądał się wszelakim nieszczęściom, które dotykały ludzi, a niektóre sam celowo na nich zsyłał.
Stanowczy i bezwzględny w działaniach, niemający sumienia i skrupułów, nawet, jeśli chodzi o jego własnych synów, gdzie, co niektórych również pozbawił życia. Perfidny i przebiegły, niezwykle inteligentny, nieznoszący sprzeciwu, surowy i wymagający.
Zwykle ocenia trafnie swego rozmówcę już po pierwszym zdaniu, bystry i zawsze mający plan awaryjny.
Jest poważny i dostojny, małomówny i opanowany, jednakże łatwo wytrącić go z równowagi i doprowadzić do stanu, w którym nie kontroluje emocji.
Czasami pogrąża się w zamyśleniu, lubi rozmowy filozoficzne z chęcią się im poddaje, mimo swego mrocznego charakteru lubuje się także w muzyce i sztuce. W głębi duszy jednak nadal tli się mała iskierka dobra, która tylko czeka, kiedy wznieci w jego sercu ogromny pożar. Bywają chwile, kiedy Kalona rozmyśla o swoim życiu i dręczą go wyrzuty sumienia i doskonale wie, że gdzieś w głębi duszy, tęskni za miłością, czułością i zwyczajnym delikatnym dotykiem. Wie że jest dobry i potrafi taki być, jednak zazdrość i niesprawiedliwość jaka go dotknęła, szybko zaprzątają całe jego myśli.
4: Mocne strony rasy.
- Idealny słuch
- Idealny zmysł powonienia,
- Czyta w myślach,
- Idealny wzrok, widzi zarówno w dzień jak i wnocy
- Potrafi hipnotyzować,
- Skrzydła jako broń
- Niezwykła szybkość
- Niezwykła sprawność
- Inteligencja,
- Trafność oceny sytuacji
- Telepatia,
- Olbrzymia siła,
- Umiejętność latania,
- Potężna magia, która nie ma sobie równej, w tym magia niebiańska
- Nieśmiertelność
- Jego krew leczy rany,
- Zdolność do szybkiej regeneracji,
- Spryt,
- Atrakcyjność fizyczna
- Możliwość zmiany ciała w formę zwierzęcą.
- Umiejętność wchodzenia do czyiś snów i wpływanie na nie.
5: Słabe strony rasy.
- Lęk przed miejscami pod ziemią - gdyż podziemia osłabiają go tak bardzo, iż nie może używać magii ani, żadnego ze zmysłów i innych cech, którymi może się poszczycić.
- Jest ostrożny w stosunkach z druidami - wiele razy, z mniejszym lub większym skutkiem używali magii, przeciwko niemu.
- Nie znosi deszczu - gdyż jego skrzydła szybko chłoną wilgoć, stają się ciężkie, a tym samym spowalniają go.
- Wspomnienie Nyx - nadal coś do niej czuje a ból jest tym większy, iż to ona zepchnęła go do tego świata.
- Wspomnienie Neferet, - której nienawidzi z całego serca.
- Brat Ereb - odebrał mu wszystko.
- Liczne nagłe wspomnieni przeszłości.
- Zbytnia pewność siebie.
- Lęk przed Chryzolitem - jest to jedyna trucizna na całym ziemskim globie, która nie zabije go, lecz zrobi na lądzie to samo, co zrobiłyby z nim podziemne korytarze.
6: Znaki szczególne rasy.
- Kruczoczarne włosy.
- Czarne skrzydła.
- Czarne oczy.
- Najwyższy wśród prześmiewców.
- Szczupła budowa ciała, szerokie ramiona i wąskie biodra.
7: Umiejętności charakterysyczne rasy.
- Telepatia.
- Zdolność przemienienia się w zwierzę.
- Magia.
- Umiejętność latania.
- Szybkość.
- Siła.
- Ponadprzeciętny słuch, idealny wzrok oraz niezwykle czuły zmysł powonienia.
- Szybkość regeneracji.
- Nieśmiertelność.
- Odporność na urazy.
- Umiejętność hipnotyzowania.
- Umiejętność wchodzenia do czyiś snów i wpływanie na nie.
8: Stosunek rasy do innych ras.
Kalona ma swych przyjaciół i wrogów w niemal każdej grupie ras, jednak ma słabość do elfów i szanuje druidów, których sam uczył sztuki magii. Ceni swój lud i pomimo, iż powłoka ludzka jest krucha to Atlatczycy, są mu bliscy jak najbliższa rodzina. Zwykle nie liczy się z nikim i niczym, z zimną krwią zamorduje każdego, kto mu się sprzeciwi, lub uknuje spisek przeciwko niemu.
9: Wskazówki do odgrywania.
Mistrz gry wie jak rozgrywać swoje sesje.
